Wat is scheefwonen?

Scheefwonen is een term die wordt gebruikt wanneer een huurder in een sociale huurwoning woont waarvan de huurprijs niet in verhouding staat tot het inkomen van de huurder. Dit betekent dat de huurder eigenlijk te weinig huur betaalt voor de woning. Om dit tegen te gaan, mag de verhuurder een extra inkomensafhankelijke huurverhoging voorstellen. Dit is bedoeld om de doorstroming op de woningmarkt te bevorderen.

Maximale huurverhoging

In de vrije sector mogen verhuurders vanaf 1 januari 2023 de huur maximaal met 4,1% verhogen. Voor sociale huurwoningen is de maximale huurverhoging tot 1 juli 2023 vastgesteld op 2,3%. Na 1 juli 2023 is nog niet bekend met hoeveel de huur van sociale huurwoningen omhoog mag. Als huurder kun je via de Huurprijscheck van de Huurcommissie controleren of je huurverhoging wettelijk is toegestaan.

Vrije sector of sociale huur?

Het onderscheid tussen een vrije sector en een sociale huurwoning wordt bepaald door de kale huurprijs op de ingangsdatum van het huurcontract. Verhuurders en huurders kunnen op de website van de Rijksoverheid checken hoe dit geldt voor hun huurcontract.

Is scheefwonen strafbaar?

Nee, scheefwonen is niet strafbaar. Huurders kunnen niet uit hun (sociale) huurwoning worden gezet. Woningcorporaties kunnen wel maatregelen nemen om scheefwonen tegen te gaan, bijvoorbeeld door de huren flink te verhogen.

Blijven huren of toch een huis kopen?

Als je je afvraagt of je beter kunt blijven huren of op zoek kunt gaan naar een koopwoning, kun je de test Huren of kopen invullen. Zo kun je zien wat voor jou het meest interessant is. Je kunt ook een afspraak maken met een hypotheekadviseur om jouw financiële mogelijkheden te bespreken.

Geschiedenis

De term scheefwonen stamt uit 1989, toen in de Nederlandse overheidsnota ‘Volkshuisvesting in de jaren ’90’ werd gepleit voor verzelfstandiging van woningbouwverenigingen, bevordering van het eigen woningbezit, verkleining van de sociale woningsector en doorstroming. Mensen moesten gaan wonen in een woning die bij hun inkomen paste. Vanaf het begin van de 21e eeuw werd de discussie over scheefwonen weer actueel, omdat door de economische crisis steeds meer mensen een beroep deden op een sociale huurwoning. Het tekort aan sociale woningen werd hierdoor nog groter. De overheid probeerde dit aan te pakken door mensen te bewegen te verhuizen en, indien nodig, wet- en regelgeving aan te passen.

Kortom, er zijn diverse factoren die bijdragen aan scheefwonen. Naast de levensfase waarin mensen zich bevinden, spelen ook sociale status, opleidingsniveau, arbeidsstatus, tevredenheid over de woning en woonlocatie een rol. Daarnaast zijn er ook huurders die bewust scheefwonen, zoals de spaarder en de genieter. Het is daarom belangrijk om bij het aanpakken van scheefwonen niet alleen te kijken naar de beschikbaarheid van passende woningen voor verschillende levensfases, maar ook naar andere aspecten die een rol spelen bij het verhuizen.